ยอดยุทธ์พิภพเทวะ
ผู้แต่ง: โม่เหริน
ผู้แปล: หลินหยาง
สนพ. สยามอินเตอร์บุ๊คส์
ยอดยุทธ์พิภพเทวะ เป็นนิยายออกใหม่ของ สนพ. สยามฯ มี ๕ เล่มจบ มีแง่มุมที่ซับซ้อน มีการฝึกพลัง มีปรัชญา ซึ่งสามารถอ่านเอาสนุก หรือจะตีความให้ลึกไปกว่านั้นก็ได้
เล่มแรกเนื้อเรื่องหลักกล่าวถึงชีวิตที่ค่อนข้างเหลวไหลของชายหนุ่มวัยใกล้ ๓๐ ปี ชื่อ เติ้งซัน เขาเรียนจบสาขาวิศวกรรมไฟฟ้าแต่กลับไม่กระตือรือร้นหางานทำเป็นหลักเป็นแหล่งอาศัยความรู้ที่มีรับจ็อบสอนพิเศษในโรงเรียนกวดวิชา จึงมีเวลาว่างมาก ถึงขนาดเอาเวลาว่างนั้นไปล้อเล่นกับบรรดาบริษัทขายตรง ที่มักประกาศรับคนไปอบรมแล้วหลอกขายของ วันหนึ่งเขาไปเจอประกาศรับสมัคร “พนักงานทดสอบผลิตภัณฑ์” ของบริษัทมูลนิธิวิจัยต่างมิติ เรื่องสนุกๆ มันก็เริ่มตรงนี้ เติ้งซันลองไปสมัครงานดูเล่นๆ เขาต้องเผชิญกับการทดสอบสมรรถภาพร่างกายและจิตใจอย่างเข้มข้น แต่มันก็น่าลองอ่ะนะ เพราะบริษัทจ่ายค่าตอบแทนสูงมาก ในที่สุดเขาก็ผ่านการทดสอบไปได้ด้วยดี
โดยได้รับการบรรจุเป็นพนักงาน ฟันรายได้เป็นกอบเป็นกำ งานชิ้นแรกที่เขาได้รับคือการขึ้นยานออกไปตามจับ ‘จินหลิง’ (จิตวิญญาณแห่งทอง) สิ่งมีชีวิตประหลาดที่สามารถแปลงร่างได้ตามปรารถนา ไม่ทราบว่าโชคดีหรือโชคร้าย เติ้งซันได้ผสานร่างรวมกับจินหลิงที่พิเศษกว่าตัวอื่นๆ คือจินหลิงตัวนี้สามารถพูดได้ (พูดเก่งซะด้วยสิ) ทำให้เขารู้ว่าตนเองกำลังถูกมูลนิธิวิจัยต่างมิติหลอกใช้ให้จับจินหลิงไปขายในราคาแพง
คนของบริษัทต่างก็เป็นทูตเทวะ และสถานที่ที่เขาไล่จับจินหลิงอยู่นี้ไม่ใช่โลกมนุษย์ แต่เป็นอีกมิติหนึ่ง พวกเขาต้องต่อสู้ผจญภัยไปด้วยกัน เติ้งซันได้เรียนรู้วิธีการฝึกกำลังภายในและการใช้พลังพิเศษโดยมีจินต้าเป็นผู้แนะนำ เขาหนีกลับมายังโลกมนุษย์ได้สำเร็จแต่เพราะจินหลิงไม่สามารถแยกออกจากตัวเติ้งซันได้อีก บริษัทจึงตามตัวเขามาทำงานใช้หนี้ที่ทำให้บริษัทสูญเสียรายได้จากจินหลิง ๑ ตัว นับว่าเป็นทางออกที่ประนีประนอมต่อทั้งสองฝ่าย โดยงานที่เติ้งซันต้องทำก็คือเข้าร่วมการแข่งขัน “ประลองกระบวนท่า” ซึ่งจัดขึ้นในพิภพเทวะ
ถือว่าเล่ม ๑ เปิดเรื่องได้อย่างน่าสนใจ ความสนุกสนานของการต่อสู้ผจญภัยในพิภพเทวะที่กำลังจะเริ่มขึ้น และปมเงื่อนเกี่ยวกับความรักของตัวละคร ชวนให้เราอยากติดตามต่อในเล่ม ๒รวมทั้งความตลกขบขันของจินต้าที่พูดเก่งมากกก.. ก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างของนิยายเรื่องนี้ ซึ่งต้องชมผู้แปลที่รักษาอรรถรสเอาไว้ได้ดี แต่จุดที่อ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยสมเหตุสมผลก็มีนะ เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างเติ้งซันกับจินต้าที่ดูรวบรัดไปหน่อย
นิยายเรื่องนี้เหมาะกับการอ่านเพลินๆ ไม่ซีเรียส พออ่านได้เพลินๆ อมยิ้มไปด้วยได้