ผู้เขียน : ทรงศีล ทิวสมบุญ
เขาเชื่อว่าการจากไปของบิดา มารดามิใช่อุบัติเหตุ หากแต่เป็นเพราะสิ่งมีชีวิตในเงามืดแห่งท้องทะเลสังหารบิดามารดาของเขา เพื่อดื่มเลือดและกินเนื้อของราชวงศ์..
ปราสาทแห่งนั้นปรากฏอยู่กลางผืนทะเล ดูตระหง่านงามแสงทองลอดริ้วเมฆลงสัมผัส ทว่าบางครากลับดูโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา เมื่อท้องฟ้าสีเทาสะท้อนเมฆลงบนทะเลเดียวดาย ไม่มีหนทางใดจะไปสู่ตัวปราสาทได้โดยไม่ผ่านน้ำทะเล แม้แต่ทางเดินหินซึ่งครั้งหนึ่งเคยทอดยาวจากชายฝั่งไปจนถึงตัวปราสาท ก็ยังถูกทำลายลงจนกลายเป็นเพียงท่าเรืออันห่างเหิน ผู้คนบนฝั่งเรียกขานปราสาทแห่งนี้ด้วยเสียงกระซิบว่า "ปราสาทของเจ้าชายบ้า" ตัวปราสาทตกทอดมาหลายร้อยปีจากรุ่นสู่รุ่น ทว่าหลังจากบิดา มารดาหายสาบสูญไปในทะเลเมื่อเจ้าชายยังเยาว์ เขาก็เติบโตขึ้นเป็นหนุ่มผู้หมกหมุ่นกับความวิตกกังวลประการหนึ่ง ซึ่งตามหลอกหลอนเขาอยู่ตลอดเวลา เขาเชื่อว่าการจากไปของบิดา มารดามิใช่อุบัติเหตุ หากแต่เป็นเพราะสิ่งมีชีวิตในเงามืดแห่งท้องทะเลสังหารบิดามารดาของเขา เพื่อดื่มเลือดและกินเนื้อของราชวงศ์..
รายการหนังสือในระบบ